Misschien herken je jezelf in ons: hij wil dolgraag (weer) een keer de wereld rond en zij (ik) weet het allemaal nog niet zo goed want: ‘wat als…?’

Daar waar mijn vriend al jarenlang de wereld heeft rondgereisd zijn Griekenland en Turkije mijn ‘exotische’ wapenfeiten (nou ja, ik heb hem een keer in Argentinië opgezocht toen hij in Zuid Amerika rondreisde; een hele ervaring!). En nu wilde hij nog een (voorlopig) laatste keer lang op reis omdat, in zijn woorden, ‘we de deur niet meer uitkomen, zodra we aan een gezin beginnen’. Nu denk ik dat dit allemaal wel wat mee zal vallen en daarbij kan iets dichter bij huis ook best mooi zijn, toch?

Naar mate de jaren verstreken werden zijn droom & drang om te reizen echter steeds sterker en werd mijn nieuwsgierigheid toch ook wel geprikkeld. Wat is dat dan, dat reizen? Moeten we het dan misschien toch maar doen..?

De mensen die mij kennen weten dat ik er tot aan de dag van vertrek erg dubbel in zat. Tot het eind aan toe twijfelde ik of ik er goed aan zou doen om zo lang op reis te gaan. Want: ‘wat als..?’ Mijn niet zo leuke vakantie-ervaring het jaar daarvoor (paniekaanval) en het overwerkt raken op mijn werk en toen thuis komen te zitten vorig voorjaar hielpen daar natuurlijk ook niet echt bij. Steeds meer kwam ik vast te zitten in mijn angsten. Want wat als ik op reis zus… of wat als ik op reis zo… en ik kan dan niet… en er is dan niemand die… en die faciliteiten in sommige landen dat is toch..? en als mijn vriend en ik.. en als het vliegtuig nu eens… en onze banen opzeggen, is dat...? en een onbekende huurder in ons huis, is dat wel…? enz. enz. Ik kwam er steeds meer in vast te zitten. Soms van kwaad tot erger en tot tranen aan toe. Wie heeft ooit in z’n hoofd gehaald te zeggen dat de ‘voorpret’ al de helft van de reis is..?!

En toch heb ik besloten om te gaan! Ik had namelijk ook steeds een gevoel van ‘wat als ik het niet doe?’ Wat loop ik dan allemaal mis? En moet ik die angsten niet juist aangaan in plaats van er voor weg te lopen? Krijg ik niet de rest van mijn leven spijt als ik niet ga? En naar huis kan ik altijd, toch..?! Kortom; ik heb de sprong in het diepe genomen en wat ben ik daar nu blij om!!

Ik ben mijn angsten aangegaan en wat ben ik blij dat ik ze heb overwonnen en wat is het (achteraf) allemaal meegevallen! Deze ervaringen samen had ik nooit willen missen en we zijn nog weer dichter naar elkaar toegegroeid. We hebben het in vele opzichten heel goed gehad op de reis en daar ben ik erg dankbaar voor!

Vooraf dacht ik dat ik naar mate de reis zou vorderen iedere dag een doel zou missen. Ik kwam er echter al snel achter dat het reizen zelf het doel (en een volledige dagbesteding) is. Het van A naar B gaan, het zien, ruiken, voelen, ervaren en beleven van een land is een doel op zichzelf!

Wat ik een interessante ontdekking bij mezelf vind, is dat juist de landen met een totaal andere cultuur mij het meeste bij zullen blijven. Dit is in tegenstelling tot wat ik vooraf altijd dacht, want: westers = bekend= veilig = leuk. Toen we na Rusland, Mongolië, China, Vietnam, Cambodja, Laos en Bali eenmaal in Australië aankwamen dacht ik nog steeds dat vanaf dat moment het mooiste nog moest komen (de verwachtingen waren dus hooggespannen want de maanden ervoor waren al bijzonder mooi geweest!). In ‘natuur opzicht’ is dat voor een deel ook wel zo gebleken. Australië, en vooral Nieuw-Zeeland, zijn qua natuur prachtige landen.

Echter, de niet-zo-westerse landen die wij daarvoor hadden bezocht waren zó anders dan wat wij gewend zijn dat alleen al het lopen op straat, boodschappen doen of  eten in een restaurant een belevenis op zich is. In Australië en Nieuw-Zeeland moet je daarentegen veel actiever dingen bedenken (en bakken met geld uitgeven) om het gevoel te hebben dat je iets gedaan/beleeft hebt die dag. Ga in Hanoi op de hoek van de straat staan en je zal je geen moment vervelen! Sterker nog, je ogen rollen uit je kassen van verbazing en verwondering! Zo anders, zo bijzonder, die geur, geluiden etc.

Het is nu ‘the-week-after’ en we zijn dus nog maar net thuis van onze 7 maanden op reis. Ik kan terugkijken op een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen! Ik heb kennisgemaakt met allerlei andere culturen, de geschiedenis van diverse landen, (eet) gewoonten, totaal andere, bijzondere en prachtige natuur. Ik heb geleerd meer te relativeren in materieel opzicht en de prachtige ervaringen samen met mijn vriend zal ik de rest van mijn leven meenemen in mijn herinnering.

Maar het belangrijkste: ik heb mijzelf overwonnen in vele opzichten! Het is erg bijzonder te merken juist het onbekende waar ik vooraf zo’n angst voor had achteraf  de ervaringen blijken te zijn die mij het meeste zullen bijblijven. Misschien juist wel daarom..

Om af te sluiten; als je jezelf in ons herkent waarbij de één dolgraag de wereld rond wil en de ander het allemaal nog niet zo goed weet (want: ‘wat als…?’), dan hoop ik dat mijn ervaringen je kunnen helpen om een besluit te nemen. Overal ter wereld zijn er aardige en behulpzame mensen! Overal ter wereld houden mensen van lekker eten! Overal ter wereld zijn er bedden en dekens! (Bijna) overal te wereld kun je doormiddel van skype, mail, msn etc. in contact blijven met je familie en vrienden thuis! En met een beetje nieuwsgierigheid & een open houding tegenover andere mensen, culturen en gewoonten dan zul je gegarandeerd een onvergetelijke tijd beleven! Niets om bang voor te zijn!

Wil je in meer detail lezen hoe we onze reis beleefd hebben bezoek dan zeker ook ons weblog eens.

Groetjes Hans en Lieselore

Geschreven door Hans en Lieselore op 05 Apr 2017 19:18.